දවස් දහ අටක් මං නිදිමතේ දෂ්ට කරපු පොළඟා හාමතේ

"ඔබතුමාගේ ලිපිය හින්දා අපි මෙච්චර කල් දැනගෙන හිටියේ නැති පුදුම දේවල් ගොඩක් දැනගත්තා සර්පයෝ ගැන. ඇත්තටම අපිට තියෙන්නේ සර්පයෝ ගැන හිරිකිතක්, පිළිකුලක්. ඒ වුණාට උන් මෙච්චර පිරිසුදුයි කියලා දැන ගත්තාම නම් පොඩ්ඩක් අතගාලා බලන්න හිතෙනවා... ඒ වුණාට සර්පයෝ කියන්නේ හරිම නීච සත්තු ජාතියක් නේද..."

මේ මට පහුවුණ දවසක ඇවිත් තිබුණ ලිපියක කොටසක්... ඒක මං මෙහෙම පටන් ගන්නද... නයා හිරිකිතයි, පිළිකුල්... නයිනළඟන ලස්සනයි... පියකරුයි... නයා එක්ක නයි නළඟන නැත්නම් නයි නළඟනත් එක නළඟනක් විතරයි... නයා එක්ක හිටිය නිසා නළඟන පීක් වුණා... පීක් එකෙන් චූන් වෙච්ච නයි නළඟන ළඟ හිටිය නයාටත් වඩා විස නයෙක්ව ඔඩොක්කුවටද දා ගත්තා... ඒකෙන් පස්සේ වෙච්ච සංගදිය ඔබ හැමෝම දන්න හින්දා නයිත් අයිති සර්ප කුලේ කතාන්දරේට එන්ටර් වෙමුද... භාෂාව සමහර වෙලාවට කැත වැඩිද මන්දා... ඒ වුණාට මේ පාරදිගේ නේ... පරාක්‍රම මහත්තයා එදා ඉවර කළ තැනින්, අද අපි පටන් ගමු.
සර්පයන්ට අඬන්න පුළුවන්ද...

සර්පයන්ට අඬන්න පුළුවන් ඇහිපිල්ලම් තිබ්බොත්. ඒත් සර්පයන්ට ඇහිපිල්ලම් නෑනේ... ජිල් බෝල දෙකක් වගේ සිවියක් තියෙන්නේ... අනික තමයි හදවතයි මොළෙයි එකතු වෙන්න ඕනේ අඬන්න... අනික තමයි අහිගුණ්ඨිකයෝ දන්න දෙයක් තියෙනවා සමාජෙ අය නොදන්න. ඒ තමයි ඉස්සර අපේ ගෙවල්වල අම්මලා ගොම ගානවා ගෙදර බිම... එතකොට කුල්ලේ එහෙමත් ගොම ගානවා... ඇයි දන්නවද ඒ...
නෑ...

ඒ තමයි සනීපෙට... ඒ කියන්නේ ගොම ගෑවාම රස්නේ නෑ... දැකලා තියෙනවද අහිගුණ්ඨිකයන්ගේ නයි පෙට්ටිය... මේක වේවැල්වලින් වගේ වියලා තියෙන්නේ. ඒ වුණාට කවුරුත් දන්නේ නෑ මේ පෙට්ටිය වටෙයි, ඇතුළෙයි ගොම ගාලා තියෙන්නේ... මේ සර්පයොත් හරි රස්නෙයි... ඉතින් මේ සර්පයාට ආදරේට, සනීපෙට, සැපපහසුවට තමයි අර වේවැල් පෙට්ටියේ ගොම ගාලා තියෙන්නේ... මේක කවුරුවත් දන්නේ නෑ... හොඳට බලන්නකෝ අහිගුණ්ඨිකයෙක්ගේ නයි පෙට්ටිය දිහා ඒකේ තියෙනවා වේලුන ගොම සලකුණු... මේකේ ඇතුළේ තමයි සතා ගුළි ගැහිලා ඉන්නේ...

සර්පයන්ට තමන්ව හදන, බලාගන්න කෙනා අඳුර ගන්න පුළුවන්ද...
පුළුවන්... හැබැයි සුළු කාලයකට... ඒ කියන්නේ රස්නේ උණුසුම විතරයි උෟට දැනෙන්නේ... කෙනෙක් කොච්චර සර්පයෙක් හැදුවත් උෟව හරියට බැලුවේ, කෙරුවෙ නැත්නම් උෟ පහර දෙනවාමයි... සර්පයන්ට කන් නෑ... ඇහි පිහාටු නෑ... සර්පයෙක්ට දෙයක් දැනෙන්නේ ස්පර්ශයෙන්... දෙදරීමෙන්, වයිබේ්‍රෂන් එකෙන්... ඒ වගේම උණුසුම සිසිලෙන්... ඒ ඇරුණාම මූව්මන්ට් එකෙන්... ඒ කියන්නේ චලනයෙන්... උෟට පේන්නේ චලනය විතරයි... ඒකනේ අහිගුණ්ඨික මිනිස්සු කකුල වනන්නේ... පෙට්ටි පියන වනන්නේ... නළාව වනන්නේ... නයා හරි මොන සර්පයා හරි ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ ඒ චලනයට... පහර දෙන්නේ, නටන්නේ... නටන්නේ නෙවෙයි ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ අර චලනයට... ඒකයි අපේ අය නයා නටනවා කියන්නේ... කන් නැති උෟ කොහොමද තාල අඳුනන්නේ... ඒ කාලේ මං ගාව හිටියා නයෙක්... වවුනියාවේ හිටියේ... මං නයින්ට, සර්පයන්ට පිස්සුවෙන් වගේ ආදරය කළේ... හැමදාම උදේට මං මූව අරගෙන යනවා කෑම්ප් එකට... එහෙම ගෙනහින් මගේ මේසේ උඩ තියලා තියනවා... මූ ඉතිං පෙණේ කරගෙන ඉන්නවා ඉස්සිලා... විජයබා රෙජිමන්ට් එකේ... කොහොම හරි කොල්ලෝ එන්නේ නෑ මගේ මේසේ ළඟට... නිවාඩුවක් ඉල්ලන කොල්ලෙක්වත් එන්නේ නෑ... පස්සේ මේ හැමෝටම මේ නයා පුරුදු වුණා... අන්තිමට මං නයාව කැලේට අත ඇරියේ පුදුම දුකෙන්...

දෙවියන් එක්ක සර්පයෝ සම්බන්ධ කරනවා නේද...
මං නම් දන්නේ මේ අහිංසක සත්තු මොනම දෙවියෙක් වත් අදහන්නේ නෑ... මෙතැන තියෙන්නේ විශේෂයෙන් නයාගේ විදිය... උෟගේ හැඩේ... ඔළුවේ තියෙන අර ප සලකුණ... මේවා තමයි නයි දෙවියන්ට හිතවත් කියලා තියන ලකුණු... ඒ වුණාට නයාට තියා මොනම සර්පයෙකුටවත් දෙයියෝ හරි කා හරි එක්ක සම්බන්ධයක් නෑ... මේකත් හරියට මිනිස්සු වගේ... නයාගේත් පාට පාට වෙන්නේ උගේ හැටියට... දැන් මිනිස්සුත් ඉන්නවානේ එක එක පාට... එක එක විදියේ... ඒ වගේ තමයි...

එතකොට ඔය දේවාලවල, පන්සල්වල ඉන්නවා කියන්නේ...
ඔය දේවාල, පන්සල කියන්නේ මීයෝ, ගෙම්බෝ, කුරමිණියෝ බොහොම ඉන්න තැන්... ඉස්සරම ඉන්දියාවේ දේවාලවල නයි හිටියා කියන්නේ ඒ වගේ... කාලයක් ගියාම මේ ඉන්න සර්පයා නිකන්ම දෙවියන්ගේ හිතවතෙක් වුණා... ඒක අදටත් පොදුයි... ඒකනේ ඔය අපි අහන්නේ අහවල් දේවාලේ සුදු නයෙක් හිටියා... අහවල් බෝධියේ අච්චර ලොකු නයෙක් හිටියා... එහෙම අහන්නේ, දකින්නේ ඒ තැන්වල තියෙන වියළි සිසිලසයි, අර කිව්ව පොඩි සත්තුයි හින්දා... මේ දෙයියන්ගේ සතා තමයි තායිලන්තයේ සුප් එකට ගන්නේ... පිරිමි තිරිහන් වෙනවයි කියනවා... නයි අක්මාව... මෙන්න මේ වගේ පොඩියි... මේක විස්කි වීදුරුවට දාලා මෙහෙම අරන් බොනවා... ලක්‍ෂ ගාණක්...

අපේ ශරීර පද්ධතිය වගේමද සර්පයන්ගේ ශරීරයත්...
මාළුවන්ගේ වගේ... ආ¼දා කියන්නේ කෙලින්ම සර්පයා තමයි... අනික තමයි මේ සර්පයන්ගේ තියෙනවා විෂවලත් වෙනස්කම්... එක එක සර්පයා එක එක විදියයි දෂ්ට කළාම... ඒ වගේම මේ මෑතක සොයාගෙන තියෙනවා පොළඟා වේගයෙන්ම වඳ වේගෙන යන්නේ ලංකාවේ කියලා... වඳ වේගෙන යනවා කියන්නේ වඳ කරගෙන යනවා කියන එකයි...

පරාක්‍රම මහත්තයාව සර්පයෝ කාලා නැද්ද...
මොකද නැත්තේ... මං ඇති කළ පොළඟා මාව කෑවා... දවසක එදා මං නිවාඩු හිටියේ... කොළඹදී... මං අතේ තියාගෙන හිටියා පොළඟාව... අඩි හතරක් විතර දිගයි... හොඳම විෂ... අනික මං එදා පොඩි ඩ්‍රින්ක් එකක් අරගෙනත් හිටියේ... කොහොම හරි මං මෙයාව හුරතල් කර කර ඉන්න අතරේ නොදැනිම මූගේ ඇඟේ තැනක් තෙරපිලා මාව හපා කෑවා... හපා කෑව ගමන්ම මට තේරුණා මගේ ඇගට විස ගොඩක් ඇගට ඇතුළු වුණා කියලා... එහෙමම මං ගියා කළුබෝවිලට... මං දැනගෙන හිටියා එහේ ඇන්ටිවෙනම්සීරම් තියෙනවා කියලා ඒ හොස්පිටල් එකේ. මොකද මං ඒ කාලේ ලෙක්චර් කරනවා සර්පයෝ ගැන ආමි එකට... ශිෂ්‍ය භටයන්ට... මං කියන්නේ මේ මගේ විශ්වාසයෙන් සර්පයෙක් කෑවොත් හොඳම දේ ළඟම තියෙන හොස්පිටල් එකට ගෙනියන එකයි... කපන්න,
කොටන්න ගිහින් තුවාලේ තව තුවාල කරලා, හාරලා අරගෙන යනවාට වැඩිය හොඳම දේ ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන එකයි... මොකද දැන් ඇන්ටිවෙනම්සීරම් තියෙනවා... ලොකු වියදමක් දරලා තමයි මේ බෙහෙත් ගෙනත් තියෙන්නේ... මාව කෑවේ පොළඟා අසූ දෙකේදී විතර... ඒ කාලේ ඇන්ටිවෙනම්සීරම් වෑල් එකක් රුපියල් හයසීයක්... අද කීයක්ද කියලා මං දන්නේ නෑ... හැබැයි ලොකු වියදමක්... කොහොම හරි මං එදා බය වුණේ නෑ... කෙලින්ම ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනිච්ච ගමන් මට ඇන්ටිවෙනම්සීරම් වෑල් දහයක් දුන්නා... හැබැයි මං දන්නවා මං මැරෙන්නේ නෑ කියලා... සර්පයෙක් කෑවාම කෙනෙක් මැරෙන්නේ බයට... දැන් බලන්නකෝ මාව කෑවේ ඇති කළ පොළඟා... උගේ විෂ වැඩියි... අනික මගේ මේ අත තරම් විතර ලොකුයි... අනික මං බීලත් හිටියේ... ඒත් මං මැරුණේ නැත්තේ මං බය වුණේ නැති නිසා...

මොකක්ද ඔය විෂ ශරීරගත වෙනවා කිව්වේ...
ඇයි පුතා... ඔය සතාගේ විෂ දල කියන්නේ වීදුරු තුඩු වගේ... මේකේ ඇතුළෙන් ගලාගෙන එන විෂනේ ලේ වලට මුහුවෙන්නේ... මේක එක මොහොතෙන් වෙලා ඉවරයි... විනාඩි දෙකහමාරකදී මේක ඇඟට දුවලා ඉවරයි... එතකොට මේක අඩපණ කරන්න වෙනවා. කළත් වැඩක් නෑ... මේක කරන්නෙ හරි ඉක්මනින්...
එතකොට මොකක්ද ඔය විෂ දළ අරන් දානවා කියන්නේ... දළ කඩනවද...
සර්ප ඩෙන්ටිස්ලා නෑ... මේක කතුරකින් හරි පිහියකින් හරි තමයි කරන්නේ... හැබැයි පරිස්සමට කරන්න ඕනේ... මේක හරියට කිව්වොත් ඔයා මට පිහියකින් අනින්න ආවොත් මං අල්ලගන්න විදියක් තියෙනවා වාගේ. මං වැරැදි විදියට ඇල්ලුවොත් මට පිහිපහර වදිනවා. ඒක නිසා මං දැන ගන්න ඕනේ ඒක ඒ විදියට කරන්න... පුරුද්ද, පුළුවන්කම තියෙන්න ඕනේ...

සර්පයාගේ දළ කැපුවාම උෟට දැනෙනවද
නැතුව... අපි උෟව ආබාධිත තත්ත්වයට පත්කරනවා නේ... පව්... මොන ආගමක හැටියට බැලුවත් පව්... අපි උෟට එහෙම කළාම උෟ කොහොමද ආරක්‍ෂා වෙන්නේ... උගේ ආත්මාරක්‍ෂාවනේ අපි මේ නැති කරන්නේ...
විෂ දළ කැපුවාම කොච්චර කාලයක් යනවද ආයි එන්න...

සතියෙන් වුණත් පුළුවන්... එක එක සතාගේ හැටියට... දැන බලන්න මගේ පොළඟා මට දෂ්ට කළ වෙලාවේ දත් හතරක් වැදිලා තිබුණා... දවල් කෑවේ... දෙකට විතර... මට උෟ දෂ්ට කළාම ඇති වුණේ බයක් නෙවෙයි... ඔය අතරේ මං තැඹිලි ගෙඩියකුත් බිව්වා... රෑ ඩොක්ටස්ලා මට කිව්වා මිස්ට පරාක්‍රම පොළඟගේ දල වැදිලා, සැරට විෂ ශරීරගත වෙලා තියෙන්නේ... ඒ නිසා වැඩි හොඳට මාව මහ ඉස්පිරිතාලෙට යවනවා කියලා... ඊට පස්සේ උදේ මහ ඉස්පිරිතාලේ ඩොක්ටර් කූලේන්ද්‍රන් කියලා... මට කිව්වා ටිකක් වැඩියි විෂ දුවලා තියෙන්නේ... අපි තව ඇන්ටිවෙනම්සීරම් වෑල් දහයක් දෙනවා කියලා... ඔය අතරේ ලංකාවේ ශිෂ්‍ය භට බළකාය, ජාතික ශිෂ්‍ය භට බළකාය විදියට පටන් ගන්න හැමදේම කෙරෙන කාලේ.. මං ඒකේ ලොකු බරක් ඇදගෙන යමින් හිටියේ... මගේ ලොක්කා එතකොට ජෙනරල් තේවනායගම්... එයා ඇවිත් කිව්වා "මගේ දකුණ අත කැඩුණා වගේ... මොනවා හරි කරලා පරාක්‍රම ගොඩදාගන්න ඕනේ... මෙතැන නැතුව වෙන තැනක් හරි තියෙනවා නම් ඒ තැනකට හරි ගෙනහින් මාව හොඳ කරගන්න ඕනේ කියලා... මං තමයි ජාතික ශිෂ්‍ය භට බළකායේ වැඩ ගොඩක් කළේ.

කොච්චර කල් හිටියද...
දවස් දහ අටක් හිටියා... ඔක්සිජන් පවා දුන්නා... පස්සේ හොඳ වෙලා ආයිත් වැඩට බැස්සා... පරිසම්වෙන්න, වෙජිටේරියන් වෙන්න... ලිකර් ගන්න එපා... සැර බීම ජාති බොන්න එපා... මේ වගේ ගොඩාක් දේ කිව්වා... ඒත් ඉතිං ඕවා කරන්න පුළුවන්ද... මං වැඩ කළා... අද මට සතුටුයිනේ...
ඒක මාර දෙයක් නේද ජීවිතේ...
ඇත්තටම... ආ... තව දෙයක් තියනවා... දැන් මේ සර්පයෝ ජරා කරනවානෙ... ගැර¾ඩි, නයි, පොළොඟු වගේ නෙවෙයි... පිඹුරාගේ වසුරුවල තියෙනවා සුදුපාට ගුළියක් වගේ... මේක හරිම හොඳ බෙහෙතක් ගල් තැළුම්වලට... ඒ කාලෙ මං කොළඹ ඉන්නකොට ඔය වුමන් කෝ එකෙ එහෙම කෙල්ලෝ මගෙන් අහනවා "සර් පිඹුරා කක්කා කළේ එහෙම නැද්ද"... කියලා ... මොකද දන්නවද ඒ
නෑ...

ඇයි ට්‍රේනින් එකේදි... රාජකාරිවලදි බූට් දාලා ඇවිදලා පෙරඩ් ගිහින් ගල් තැළුම් ඇවිත්...මේවාට ගාන්න තමයි එහෙම අහන්නේ... මේක හුනු ගුළියක් වගේ... පුදුම බෙහෙතක්...මේක මං දීලා ඇති දාස් ගානකට... මේ ගුළිය බඳින්න ඕනේ ගල් තැළුමේ... ඒක මං හිතන්නේ දියවෙලා යනවා...
එක එක සතාගේ විෂ එක එක තැනටද බලපාන්නේ...

ඔව්... හැබැයි සමස්තයක් විදියට ගත්තොත් ස්නායු පද්ධතියට විශේෂයි... අනෙක වකුගඩු... දැන් මට පොළඟා කෑව වෙලාවේ ඉඳලා ශරීරයට විෂ දිව්වට පස්සේ මට හැමදේම පෙන්නේ දෙගුණයක් වෙලා... ඒ කියන්නේ එක පුද්ගලයා පේන්නේ දෙන්නෙක් වගේ... මේ හැම රෝම කූපයකින්ම හැමවෙලේම ලේ පාට විෂ බිංදුව බිංදුව මෝදු වෙනවා... ඇස් දෙක තඩිස්සි වෙලා වගේ...
ඇතිකරන සර්පයන්ට කන්න දෙන්නේ කොහොමද...

මෙහෙමයි... උන් කැමැත්තෙන් නෙවෙයිනේ මේ කන්නේ... උන්ගේ සහජ හැකියාවල් මොට කරලයි තියෙන්නේ... උන්ට ඕනේ උගේ ශක්තියෙන්, ඉවෙන් සත්තු අල්ලගෙන කන්න වුණාට ඇති කරද්දි එහෙම බෑ... හරක් මස් තමයි දෙන්නේ... මං ගාව හිටිය ලොකු පිඹුරන්ට සතියට කිලෝ දෙක තුනක් හිටන් දෙනවා... සමහර වෙලාවට සති දෙහෙකට විතර සැරයක්... මොනවා කළත් වතුර දෙන්න ඕනේ... වතුර තමයි මූලිකම දේ... එතකොට තව තියෙනවා සර්පයෙක් ලස්සන කරන ක්‍රම... දැන් අපි වුණත් හිතන්න රූපලාවණ්‍ය පාවිච්චි කරනවා වගේ සර්පයෙක්ගේ වයිරම, පාට දිස්නේ වැඩි වෙනවා විටමින් බී දුන්නාම... වතුරට කවලම් කරලා දෙන්නේ...

එතකොට සර්පයෙක් හැව අරිනවා කියන්නේ.
ඒකත් ඒ වගේ. උගේ අජීවී හමයි අත අරින්නේ. සර්පයා උගේ හැව මූණේ ඉඳලා වලිගෙට යනකම් කොතැන හරි තැනක හිර කරලා හරි ඇදිලා යනවා. ඒක නිකන් කෝට් එකක් වගේ. ඒ වගේම මූමන්ට්වලිනුත් උෟ හැව අරිනවා. අන්න එතකොට උෟ ලස්සනයි... අලුත හමක් තියෙන්නේ. දිලිසෙනවා... සතෙක්ව හීලෑ කර ගන්නවා කියන්නේ ඒ සතා අපිට තියෙන බය ඇරව ගන්නව කියන එකයි... දැන් මාව වුණත් පොළඟා කෑවේ උෟට වෙච්ච බය නිසා...

සතා හීලෑ කර ගන්නවා කියන්නේ
මෙහෙමයි සතෙක් හීලෑ වුණාට පස්සේ විශේෂයෙන් නයෙක් කියලා හිතමු... උෟ දන්නේ නෑ මේ සිල්වා... මේ ප්‍රනාන්දු... මේ පරාක්‍රම... මේ අනූ.. එහෙම දන්නේ නෑ... උෟ දෂ්ටකරන්නේ උෟට තියෙන බයටයි...
හැම රටකම සර්පයෝ ඉන්නවද...
හැම රටකම වගේ ඉන්නවා මොක්කු හරි... දැන් බලන්න මං කියන්නම් මාව පොළඟා කෑවනේ... ඒ වගේම උෟට ඒ එක්කම ආයි විෂක් හැදෙන්න ඕනෙනේ... මේක හරියට කිව්වොත් උගේ පැවැත්ම තියෙන්නේ උගේ ඒ විෂ මතනේ... මේ විෂ කියන්නේ අපට විෂ වුණාට උෟට එන්සයිම... මේ එන්සයිමත් හරියට අපේ ශුක්‍ර ධාතු වගේ... ඉක්මනින් නිපදවෙනවා...

එතකොට පරාක්‍රම මහත්තයා අර පොළඟා කාලා පරාක්‍රම මහත්තයා ඉස්පිරිතාලේ ඇඩ්මිඩ් කළාට පස්සේ උෟට මොකද වුණේ...

අන්න බලන්න... මං එදා උෟ
දෂ්ට කළාට පස්සේ උෟව පෙට්ටියේ දාලා ගියේ... මං එතැන හිටිය අය හැමෝටම කිව්වා සතාට ගහන්න එපා... හිරිහැර කරන්න එපා... උෟ මෙහෙම හිටපුදෙන් කියලා... වතුර තිබුණා... මං එනකොට උෟ හිටිය අර පෙට්ටියේම සනීපෙට... හැබැයි ඔළුව ඉදිමිල... උෟට මොකක් හරි විෂක් ඇඟට ගිහින් වගේ උෟ හිටියේ... මං එදා දැන ගත්තා සර්පයෙක් කාට හරි දෂ්ට කළාම, ඒ කියන්නේ මිනිහෙක්ට දෂ්ට කළාම උෟටත් ඒ විෂ යනවා කියලා... පස්සේ මං උෟට සාත්තු කරලා ගොඩ ගත්තා...

ඉතිං අපේ කතාව තව කොච්චර රස කළාද ඒ සොඳුරු රාත්‍රිය. සර්පයෝ ගැන, ජීවිත ගැන, ට්‍රේනින් ගැන අපි ඒ නිවසේ එළිමහනේදී හඳ එළි යට කතා කළා අනන්තව. ඒ අතරෙ තව හොඳ දෙයක් ඒ විශ්‍රාමික හමුදා නිලධාරියා මට කිව්වා... සිගරට් දුම, නයින්ගෙ විෂ වගේ හතර ගුණයක් දරුණුයි කියලා... මට හඳටත් වඩා ලොකු තරු පෙනුණත් ඒ හැමදෙයක්ම මේ පිටුවල තවරන්නම් මං ඉස්සරහට... ඒත් මට පුංචි දෙයක් තියෙනවා ඔබට කියන්න... අර මං සර්ප ගොවිපළක් ගැන කිව්වේ... අපේ රටේ ඒ වගේ වැඩක් පටන් ගත්තොත් ඇත්තටම අපිට ලොකු මුදලක් හොයන්න පුළුවන් නේද... පරාක්‍රම මහත්තයා එක හිතින්ම කැමැතියි එතුමාගේ දැනුම දෙන්න... මේ හැමදේම සංකලනය වෙලා රටට, සමාජයට යහපතක් කරන්න පුළුවන් නම්... මන්දා... මට හිතෙන දේවල් ඒ... එතකොට ඔබට හිතෙන දේවල්...?

(Mawbima)